Vincent Willem Van Gogh’un sadece sanatın resim ayağında değil, yaşadıklarını, duygularını ve izlenimlerini usta bir şekilde yazıya dökmede de çok büyük bir isim olduğunu bana kardeşi Theo’ya yazığı bu mektuplar gösterdi. Belki de Van Gogh bunları edebi bir amaç gütmeden, hesapsızca yazdığı için bu kadar sade ve güzeller.. Okuduktan sonra ressam değil de yazar olsaymış, yine tanırmışız onu diye düşünmeme neden oldu. Ben de bu mektuplardan en çok etkilendiğim kısımları sizler için derledim..
“Tüylerini dökme vakti kuşlar için ne ise, biz insanlar için de düşkünlük ve mutsuzluk dönemleri aynı zor zamanlar. Böylesi bir tüy dökme döneminde ömrü billah kalabilir kişi, ya da atlatır.Yenilenmiş olarak yaşama döner. Ama ne olursa olsun, başkalarının gözü önünde yapılamaz bu. Öyleyse saklanmaktan başka çare yok.”
“Yanlış yapa yapa doğru yolu bulabiliriz kimi kez; her devinimde bir yarar vardır.”
“Değişmelisin evet ama genel bir yenilenme olmalı bu, eskinin bir tekrarı değil. geçmişte yaptıkların yanlış değildi, hayır. geçmişte olduğun gibi olmak zorundaydın, o geçmiş doğruydu. bu demek midir ki o geçmiş yalnızca bir hazırlık, bir temel, bir tür eğitim olamaz mı?”
“Sadece düştüğünde yeniden ayağa kalkarsın.”
Van Gogh kardeşi Theo’ya bu mektupları yazdıktan altı yıl sonra öldü. Hepimiz şu an inanılmaz başarısını biliyoruz ama o bunu bilmeden öldü. Belki de bunu hatırlatmak olmalıdır amacımız…
